Do konsekwencji przedstawionych rozstrzygnięć należy zaliczyc dwie sprawy. Pierwsza – animacja wolna jest oa leżącego u pod­staw działalności upowszechniania kultury, założenia „pustki kul­turalnej” właściwej dla obszarów objętych oddziaływaniem upow­szechnieniowym. Druga – inne jest również rozumienie uczestnic­twa kulturalnego. 0 ile w przypadku upowszechniania istnieje ten­dencja do rozumienia uczestnictwa jako partycypacji w specyficz­nie rozumianej komunikacji, czy nawet tendencja do ograniczania uczestnictwa do samego odbioru nadawanych komunikatów, to w ani­macji uczestnictwo ma bardziej aktywny charakter. Animowana jest nie tylko aktywność grupy ale również jej potrzeby kulturalne. Uczestnictwo kulturalne jest więc tutaj uświadomieniem sobie przez grupę lokalną jej własnych potrzeb kulturalnych a następ­nie organizowaniem ich zaspokajania.Następna cecha charakterystyczna animacji dotyczy zasięgu ani­mowanej społeczności. 0 ile przedmiotem działalności upowszech­nieniowej jest społeczeństwo lub jego globalne segmenty, anima­cja odnosi się do społeczności elementarnych, w tym na przykład społeczności lokalnych. Jak sądzę, im mniejsza jest społeczność, tym większa jest adekwatność, a więc również i skutecznośc przed­stawionej tu animacji.W  świetle powyższych uwag wyraźna staje się rola samego anima­tora, który przestaje byc wychowawcą, nauczycielem, organiatorem czy przywódcą grupy lokalnej. Jego głównym zadaniem będącym pochodną głównej funkcji samej animacji jest’ożywienie środowis­ka lokalnego, doprowadzenie do ujawnienia jego potrzeb oraz rea­lizacja jego wartości kulturalnych, co należy przeprowadzić si* łami samego środowiska z zaakceptowaniem jego naturalnych przy­wódców.

Maja Jeżowska

Cześć! Mam na imię Maja i jestem autorem wpisów, które znajdują się na tym blogu. Bardzo się cieszę, iż to czytasz. Oznacza to, że w pewien sposób moje wpisy Cię zainteresowały! Chciałabym Ci za to podziękować z całego serca i pozdrawiam Cię!